Farkında olamamak dostluğun ve dostun!..
Galiba bunun sebebi de duyguların tek taraflı olmasından ve insanın değer süzgecinin artık eleme yetisini kaybetmesinden kaynaklanıyor…
Zamanla anlaşılan ama bu geçen zaman ile kaybedilen tüm değerlerin zamanında değil de zamanla anlaşılması ne kadar acı ve ne kadar üzücü bir durum ! Çünkü bazı farkında olamayan insanlar, kaybettiği dostu ve ileride yaşayabileceği dostlukların ( burada gerçek dosttan ‘’ her gördüğü zaman içi huzur bulan, iyi ki varsın derken kaybetmekten korktuğu ve yokluğunun aklına gelmesinde dahi tüm dünyasının alt üst olacağı bir dostluk'' tan bahsediyoruz!… ) neler olacağını göremeyecek kadar kördür. İşte maalesef günümüzde böyle sözüm ona dostluklar yaşayabiliyoruz ve yine maalesef bir bakıyoruz ki, kapının önünde diğer çöpler ile beraber yaşanmış ve unutulmaz anıların olduğu dostlukları görüyoruz,
‘’ Ortak anılar, mahrem paylaşımlar... Hepsi orada! Hepsi hızla çöp olmuş!’’. Halbuki, hayatta çok az karşılaşılabilecek insan türüdür dost ismini verebileceğimiz insan ! İnsanda yara açan ama o yaranında dermanı ancak onda olan kişidir. İstediğiniz zaman kafasını ağrıtabileceğiniz, en güzel ve eşsiz anlara imzasını atan kişiliktir dost, sizi olduğu gibi kabul eden gerektiğinde tartıştığınız gerektiğinde sarılıp ağlaştığınız tek insan.
İnsanın bile canının emanet edebileceği, yeri geldiği zaman bile en acı sözleri duyabileceğiniz ama arkasında hiçbir art niyet aramayacağınız insan dır dost, varlığı her şeyi gölgeleyen, yokluğunda ise merak içinde geçerek düşündüğünüz kişidir dost, bıkmadan, usanmadan sınır tanımaksızın kabullendiğiniz ve idare edilecek kişiler arasına katılmayan kişidir dost v.s… Dostluk ‘’ dostluk evlat gibidir ‘’ ve dost vazgeçilmezdir.. Sonuna kadar ! Anlayabilene !...Çöp olmamak için ....