Çocuktum ufacıktım, top oynadım acıktım. Buldum yerde bir erik, kaptı bir ala geyik, diye başlayan çocukluğumuzda okuduğumuz bir şiirimiz vardı. Evet ziya Gökalp şiiri, o zamanlar şiirde olduğu gibi çocuktuk. Tertemiz duygularımız vardı okul sonrası çelik çomak oynardık plastik topumuz vardı, çabuk patlardı ama gene de patlağıyla bile oynamaya devam ederdik. Öyle halı sahamız filanda yoktu her hangi bir boşluk yeterde artardı, iki taş bulur kaleyi diker hemen başlardık oynamaya. Arkadaşlıklar daha samimi kucaklaşmalar daha içtendi. Öyle ya spor insanları bir birine yaklaştıran güzel bir sanat değil mi. Bizde öyle içten ve samimi tertemiz duygularla dostluklar kurmuştuk. Evet o dostluklar hala devam etmekte.
Gel gelelim şimdiki zamana ve bu zamandaki geçlerimize. Yav ne olmuş bu gençlere diyeceksiniz. Efendim şimdi Karaman’ımızın her mahallesinde bir spor tesisi var futbol olsun voleybol olsun üstelikte tel örgülü basbayağı halı saha. Ama nedendir bilmem ya ben yanlış mı görüyorum diye çok sordum bu soruyu kendime. Hayır yanlış görmemişim bazı mahallelerde top oynayan geçler görüyorum. Futbol aşkı bende hep vardır, bu nedenle her fırsatta gider onları seyrederim gerekirse de onlara katılırım. Son zamanlarda hangi halı sahada futbol oynayan çocuklar gördümse hepsi yabancı uyruklu, yani Suriyeli ya da Afgan, bizim gençlerimize ne oldu? O gördüğüm parkta Suriyeli gençlik top oynarken bizim gençlik biraz ötede kuytu bir alanda içki içiyor, hatta daha da kötüsü uyuşturucu batağına düşmüş ya da düşürülmüş gençlerimiz var. Hatta gördüğüm kadarıyla bunların içinde yaşları küçük kız çocuklarımız var içimiz yanıyor geleceğimiz tehlikede. Tabi ki tüm gençlerimiz öyle değil çalışkan ter döken dürüst gençlerimiz de çok maşallah onlarla gurur duyuyorum. Bu gençleri tenzih ediyorum onlara sözüm yok hatta alınlarından öpüyorum.
Bizim gençlerimiz geleceğimiz onlar bizim her şeyimiz. Onlara hep birlikte sahip çıkalım spora yönlendirelim çocuklarımızı sevelim, çevrelerinde kimler var onlara dikkat edelim, saman alevi gibi için için yanan elimizden kayıp giden çocuklarımız var. Buradan emniyet teşkilatına belediyemize sorumlu olan her kuruma büyük iş düşmektedir. İşsiz gençlerimiz var onlara iş verelim. Onları kazanalım her parka kamera sistemi kuralım özellikle gece görüşlü.
Eminim ki güvenlik kuvvetlerimizde elinden geleni fazlasıyla yapmakta ama yetersiz kalmakta onlara da yardımcı olmak bize düşer. Şimdilik aklıma gelenleri sizinle paylaştım. Cumhuriyetimizi gelecekte kime teslim edelim bizim gençlerimizi zehirleyen, onlardan nemalanan, ayarlarımızla oynayan, para rant uğruna uyuşturucu satıcılarını, onları bu karanlık yola sürükleyenleri kınıyorum.
Gençler geleceğimizdir diyebilmemiz için önce onlara sahip çıkmamız gerekmez mi? Onlara sahip çıkmak her vatandaşın görevidir, Sevgiyle kalın...