Adı Cemre… Bir gece önce gözlerini yumduğu anda kurduğu düşün içine düşmüş derin bir uykuya dalmıştı. Rüyasında görmüştü Baran’ı. Sadece hayalde her şeyin mümkün olduğu olabildiği bir aşkın tadında gezinirken uykusunda, sabah gerçeğe açtığında bir daha yummak isteyeceği gözlerinin yaşlarla dolacağından bihaberdi.
Uyku belki de bir aşka uyanmanın en güzel hali… Uyanıklığın gerçekle eş çaresizliğinde beklemektense çıkmaz sokağında zamansız sevmenin; uykunun gerçeğimsi rüyalarında buluşmak, el ele tutuşmak en iyisidir kim bilir…
Uyandığında gözlerini açar açmaz başucunda duran telefonuna sarıldı. Baran’dan gelen uzunca mesajı gördüğünde kalbi yerinden fırlayacak gibi oldu. O an yerinden fırlamaya niyetli kalbini ölüm sessizliğine gömecek cümleleri okumaya başladı:
“Neden sen aklıma her düştüğünde içime bir hüzün saplanır? Adını anışım beraberinde derin bir iç sıkıntısı ile yaklaştırır seni bana. Ben sana seslenirim. Dönüp bakarsın. Daha “gel” demeden anlayıp gelirsin bana doğru… Yaklaşırsın. Yakınlaşırsın.
Gözlerin kendimi en net gördüğüm yakın mesafeden bana bakar. Yüzünde tebessüm… Dudaklarından dökülecekleri bilirim… Sen ilk cümleyi kurmamı beklersin; peşi sıra sırlamak için dudaklarının ucunda beklettiğin o sözleri…
Sözcükler boğazımda düğümlenir… Söylesem neler söyleyeceğim de… Susarım… An geçer… Susuşum seni de susturur… Biliriz ikimiz de birbirimizin ağzında hapsolan sözleri; ama susarız işte.
Ben sana susarım; sen bana susarsın… Kurur damağımız… Dilimiz lal olur… Susarız… Susarız da içimizi serinletecek, bize hayat verecek o sözlerin ılık ılık akmasına izin vermeyiz yüreğimize…
Kuru kuru yutkunmayla yetinir; az önceki tebessümün yerini hüzünlü bakışa bırakışını seyrederiz. Ah bir desek diyebilsek neler deriz de demeyiz işte diyemeyiz. Bizbizeyiz evet ama yanlış zaman yanlış yerdeyiz.
Sevmenin tek başına yetmediği zamanın ve mekânın uyumsuzluğunda yetersiz kaldı öykümüz… Ne yazar bilir ne yazacağını ne sen ne ben biliriz… Her şeyiyle eksik bir öykümüz var bizim.
Seni sevdiğimi söylediğimde ne değişecek? Senin de beni sevdiğini söylemen neyi değiştirecek? Cevabın ne olduğunu ikimiz de biliyoruz… İşte o ‘hiçbir şey’e yenildik biz… Ben seni sevdim; sen beni sevdin… Ama yenildik…”
Derin bir sessizlik… Kalktı yatağından… Adım atamadan yatağa geri düştü Cemre. Yan taraftaki çekmecede yer alan uyku haplarından alıp içti… Yumdu gözlerini…
Yazarın yeni çıkan romanı ‘Gerçek Sanrı’ adlı kitabı internette tüm kitapçılarda
Instagram: @yakupyasar11