Kişiler bilgilerini tartışmak için değil, uygulamak ve o bilgiden yarar sağlamak için öğrenmelidir. Zira öğrenilen bilgileri tartışmak için öğrenmek kişiyi defaatle yanılgıya itebilmektedir.
Tartışma faydalı bir konu üzerinde ve her iki tarafında farklı açılardan konuyu derinlemesine irdelemek ve ortaya kolektif yararlılık sağlamak bakış açısıyla yapıldığında fayda mahiyetinde güzellikler çıkarabilmektedir; lakin kendimizi tatmin hissi, gösteriş gibi gayri ciddi niyetlerle yapılan tartışmalar huysuzluk ve geçimsizliği beraberinde getirmektedir.
Tartışılan konunun ağırlığı bilinmeden yapılan tartışmalar olumsuz tablolar ortaya çıkarabilmektedir; fakat her kişinin her konuya mutlak bilmesi çok zor olabilmektedir.Kişi tartışmada hata yapmışsa ‘’Ben hata ettim,sen ise isabet ettin” diye muhatabına karşılık verebilmelidir.
Tartışma esnasında asla kibirlenmemeli ve kendimizi beğenme gafletine düşmemeliyiz.Tartışmalarımız beraberinde kıskançlığı getirmemelidir.Tartışmalarımız sonunda karşı tarafa kızgınlık,kin ve nefret beslememeliyiz.
Tüm tartışmaların tek olan doğruyu gün ışığı nispetinde pırıl pırıl parıldatması temennisi ile…
Mehmet BAŞTUĞ
Eğitimci-Yazar